آزمایش کاشت یکی از مهم‌ترین روش‌های ارزیابی زیست‌سازگاری است که طبق استانداردهای بین‌المللی ISO 10993-6 و ISO 10993-12 اجرا می‌شود. این آزمایش برای بررسی تأثیر مواد و تجهیزات پزشکی بر بافت‌های زنده طراحی شده و به‌طور ویژه برای دستگاه‌ها و محصولات قابل کاشت مانند بخیه‌ها، گیره‌های جراحی و ایمپلنت‌ها انجام می‌شود. هدف اصلی این آزمون، اطمینان از ایمنی و عملکرد صحیح این محصولات در بدن انسان است.

آزمایش‌ها در دوره‌های زمانی مختلف (کوتاه‌مدت، میان‌مدت یا بلندمدت) انجام می‌شوند و واکنش‌های زیستی مانند جذب مواد، پاسخ‌های التهابی و تغییرات سلولی را ارزیابی می‌کنند. داده‌های به‌دست‌آمده از این آزمون به بهبود طراحی و افزایش ایمنی محصولات کمک می‌کند.

مراحل اصلی آزمایش کاشت شامل موارد زیر است:

1. ارزیابی جذب و تخریب مواد: بررسی سرعت و نحوه جذب مواد زیست‌سازگار و تأثیر آن‌ها بر بافت‌های اطراف.

2. تحلیل شیمیایی و زیستی:ارزیابی واکنش‌های سلولی و شیمیایی که ممکن است در محل کاشت رخ دهد.

3. مطالعات هیستوپاتولوژی: بررسی دقیق بافت‌های تحت تأثیر با استفاده از میکروسکوپ.

4. تحلیل سیستم ایمنی: شناسایی هرگونه حساسیت یا واکنش نامطلوب بدن نسبت به مواد کاشته‌شده.

این اطلاعات به تولیدکنندگان کمک می‌کند تا محصولاتی با ایمنی و عملکرد بالا تولید کنند و الزامات قانونی را برآورده سازند. آزمایش کاشت نه‌تنها به اطمینان از کیفیت تجهیزات پزشکی کمک می‌کند، بلکه نقشی کلیدی در بهبود کیفیت زندگی بیماران ایفا می‌نماید.